خواهرم عاشق لواشک و قرقوروت بود.اما من بیشتر شیرینی مثل نون خامه ای دوست داشتم.
اره ادامس قلقلی و خروس نشان رو یادمه.وقتی از مدرسه می رفتیم خونه یک کانادا درای می خریدیم 5 ریال با یک کیک.پیش از اینکه برسیم خونه می خوردیم.مادر من هیچوقت با هر چیزی که ما می خوردیم مخالف نبود به شرط اینکه فقط بخوریم.اصلا یادت هست که تلفن عمومی 2 ریالی بود؟بلیط اتوبوس 2 ریالی بود؟
اصلا چرا راه دور بریم؟همین مسافر کشهای پل مدیریت 5 تومن (منظورم 5000 تومن نیست )می گرفتن دربست می بردنت سر شهرک غرب.15 سال پیش...انگار همین دیروز بود و انگار قرنها ازش گذشته
پاستیل مال دوران بچگی ما نبود.اما یادمه که کنار بساط زولبیا فروشی می تونستیم 1 ساعت بایستیم و تماشا کنیم که چه جوری مواد زولبیا رو با قیف توی روغن میریزن و پف می کنه میاد بالا.
اون روزا وقتی قدیمی ترا از جوانی و کودکی می گفتند ما فکر می کردیم که از روزگار دوری مثلا 100 سال پیش حرف می زنند.اما حالا می بینم اون روزایی که مادرم از جوونیاش می گفته هم سن من بوده

2/9/10-Tue

My sister loved "Lavashak & Gharghorut"(Persian sour snacks)but I loved sweets (creamy cakes).
Yes I do remember bobble gum and rooster gum.After school on the way home buying Coke and muffin for less than 5 Rials eat it up before getting home.Mom was'nt disagree with what ever we would have on the way home....just eat and don't stay hungry .....
Do you even remember the bus ticket was only 2 Rials?
To make the long story short this taxi drivers of "Pole Modiriat"would take you home only for 5 Toman and not 500 Toman just 18 years ago...It seems it has been decades after all.
Pastilles candy was not even existed thoes days but I remember staying at the bakery around the corner who was sitting outside making "Zulbia" for hours.....never get tired watching how he was rolling them by the funnel in to the boiling pan to become puffy and yummy?........Never!!........
Those days when they were talking about their childhood or youth we thought it might have been 100 years ago...and I see now when my mom was talking about her youth she was like my age........