People can talk out laud about their ideas when they are writing,
They can be a little less laud when they are speaking and listening,
But
When they are in eye contact, they are whispering to emphasize themselves, afraid of showing who they are, and what they think...
I wish we could sing and dance our reality, when we meet .That keeps us stay away from our masks while we are around each other; and be more of what we are when writing...

انسانها در هنگام نوشتن با صدای بلند از ایده ها و باورهای خود سخن می گویند
وقتی می گویند و می شنوند آهسته تر خود را بیان می کنند
و
آنگاه که در حضور یکدیگرند برای تاکید آنچه هستند تنها نجوایی از خود ارائه می دهند از ترس آنکه نشان دهند که هستند و به چه می اندیشند...
کاش اواز و رقص ما در هنگام حضور باشد تا ما را از نقابهایی که بر چهره داریم وقتی با همیم دور بدارد و آن باشیم که در وقت نوشتن هستیم.